Prolog

Nad wyraz tajemniczy. Intrygujący. Przyciągający. Długowłosy chłopiec, nastolatek, mężczyzna? Kruczoczarne delikatnie opadające kosmyki wytwarzają nieodparte wrażenie skrywanej tajemnicy. Pozornie skryty, mający w sobie coś cholernie mrocznego. Styl gwiazdy lecącej do świateł niczym zagubiona ćma poszukująca słońca? Pragnie sławy? Pieniędzy? Czy może jest staroświeckim egocentrykiem myślącym tylko o swoich potrzebach? Poszukuje miłości czy jest samowystarczalny? Do czego dąży? O czym marzy? Z jego spojrzenia wyczytać można głęboki spokój, ukrytą melancholię? Oczy podobno są zwierciadłem duszy. Jaka w takim razie ona jest? Dobra? Zła? Zaniepokojona? Czysta? Z pozoru oschły, zimny aczkolwiek zawsze grzeczny, jakby trochę znudzony? Może coś ukrywa? Może ma co ukryć? Skrywa tajemnicę? Pociągające.. Jego penetrujące czysto czekoladowe oczęta od samego początku mnie urzekły. Coś w nich jest. Coś niezwykłego. Nie sposób się im oprzeć, zbyt zwracają na siebie uwagę. Jest w nich coś nieosiągalnego, trudno zrozumieć czego pragnie, o czym myśli, czego potrzebuje. Zachłannie topiąc się w tym tajemniczym, bezkresnym oceanie bez dna, próbując odnaleźć logiczne rozwiązanie tej zawikłanej tajemnicy, nie można się opamiętać. A podobno wszystko ma swoje 'dno', swoją drugą stronę. Odwieczny rewers i awers potencjalnej duszy. Paradoksalnie w tym przypadku nie da się tego w żaden możliwy sposób potwierdzić. To spojrzenie jest zbyt głębokie, zbyt szczere. Zbyt idealne. Tak samo jak usta. Delikatne a zarazem łapczywe. Łagodne, ekstrawaganckie oraz gorące, pazernie topiące się w swojej czystej doskonałości. Szczupły, rozluźniony. Wiecznie zamyślony. Postawny, seksowny. Męski, atrakcyjny a równocześnie delikatny w każdej możliwej postaci. Niezwykle inteligentny, równo stąpający po ziemi. Realista z zadatkami na perfekcjonistę. Kochany, uroczy i czuły. Któż by się spodziewał tego po tak skomplikowanej osobie? Cudowny dotyk, przyprawiający o długotrwałą gęsią skórkę, cudowne spojrzenie, penetrujące Twoją duszę. Utalentowany, gitarzysta z ogromną pasją i ambicjami. Z otwartą drogą na przyszłość. Czego więc mu brak? Trzeźwego spojrzenia na świat? Na co można narzekać? Na rzekomy 'egoizm'? Każdy ma wady i zalety. Chociażby najdrobniejsze, najmniej istotne. Mimo wszystko gdzieś tam są, głęboko ukryte pod warstwą wyidealizowanego spojrzenia. Lecz co w tym wypadku nazwiemy wadą...? Nie wiem. Wszystko tak jakby zgubiło swój logiczny sens. Przestałam go dostrzegać a on przestał dostrzegać mnie. Zgubiliśmy się gdzieś po drodze, straciliśmy NASZ wspólny sens, sens tego co miało być dla NAS wieczne. Co tak naprawdę zrobiliśmy źle?

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Cześć. Zaczynam swoją zabawę z blogowaniem. Niedawno wpadłam na pomysł napisania jakiegoś opowiadania, krótszego lub dłuższego, zależy.
Będę bardzo wdzięczna za szczere opinie i rady w komentarzach - będę wiedziała co robię źle, czy satysfakcjonuje Was wynik mojej pracy i czy będziecie to czytać!
Jak Wam się podoba prolog?